still uit YouTube-videoHet kan een gevoelige snaar óf een heel pijnlijke snaar zijn.
Maar als Oliver Anthony zijn gitaar pakt en begint te zingen, dan raakt ie het.
Buigen, maar niet breken.
Daar gaat het eigenlijk over in zijn ‘Rich Men North of Richmond’. De bescheiden Amerikaanse countryzanger uit Farmville, Virginia, ging afgelopen week uit het niets viraal met zijn boerenvingers en rauwe stemgeluid. De setting is adembenemend. Zijn performance allesoverstijgend. Daar staat hij. Met zijn vuurrode baard in een groen t-shirt met een koe erop. In zijn handen een gitaar. Zijn drie honden onbewogen aan zijn zijde. Het adembenemende tafereel wordt opgenomen met een camera van RadioWV waarvan de focus af en toe verspringt.
I’ve been selling my soul, workin’ all day.
Overtime hours for bullshit pay.
Oliver Anthony
Binnen drie dagen werd de video van de zingende boer twee miljoen keer bekeken. Rich Men North of Richmond stond binnen de kortste keren op nummer één in de Amerikaanse iTunes-charts en op het moment van schrijven staat de YouTube-video van Anthony op 26 miljoen(!) weergaven.
Online regent het superlatieven. Er is zelfs een tekort aan. Het wordt ook ‘hét protestlied van zijn generatie’ genoemd. Het raakt namelijk alle vlakken van de hedendaagse maatschappij. Zo zingt hij over dakloosheid, mentale problematiek en zelfmoordcijfers. Hij heeft kritiek op de gevestigde orde en bedoelt met ‘The Rich Men North of Richmond’ eigenlijk de Amerikaanse politici, die volgens hem geen enkele compassie tonen met de onderste laag van de samenleving. Daarnaast zouden Amerikaanse politici zich schuldig maken aan kinderhandel, hetgeen Anthony ook subtiel aanstipt in zijn lied.
I wish politicians would look out for miners. And not just minors on an island somewhere.
Oliver Anthony
Daarmee doelt hij volgens De Telegraaf op politici die betrokken zouden zijn bij kinderhandel via de diensten van de – in zijn cel overleden – investeerder en zedendelinquent Jeffrey Epstein.
‘Rich Men North of Richmond’ is wat in Amerika een ‘blue collar song’ wordt genoemd. Een lied voor de strijdende held in de arbeidersklasse, die ontiegelijk hard werkt, maar van loonstrook naar loonstrook moet leven. Blue collar songs maken het leven en de slopende dagelijkse routines voor die helden iets draaglijker en dat is precies wat Oliver Anthony ook doet. De Amerikaanse arbeider identificeert zich met hem.
Anthony werd geboren in 1992. In 2010 verlaat hij op 17-jarige leeftijd zijn middelbare school en gaat hij aan het werk. Onder meer in ploegendienst bij een papierfabriek in McDowell County. Hij noemt het ‘a living hell’. In 2013 loopt hij een schedelbasisfractuur op na wat hij zelf noemt ‘een ongelukkige val’. Het doet hem besluiten terug te verhuizen naar zijn thuis, Virginia. Een half jaar moet hij revalideren voordat hij weer aan het werk mag.
In 2010, I dropped out of high school at age 17. I have a GED from Spruce Pine, NC. I worked multiple plant jobs in Western NC, my last being at the paper mill in McDowell County. I worked 3rd shift, six days a week, for $14.50 an hour in a living hell.
Oliver Anthony
Een paar jaar later koopt hij een stuk land voor bijna 100.000 dollar, waarvan hij er nog zo’n 60.000 moet afbetalen. Hij woont in een camper, die hij op een soort Marktplaats kocht voor 750 dollar. Met het huidige succes zou je denken dat de man alle dollars die hem aangeboden worden met beide handen aangrijpt. Hij hoeft maar één ding te doen, zou je zeggen: het succes uitmelken om even in boerentermen te blijven. Maar niets is minder waar.
Anthony gaat op een opmerkelijke wijze om met zijn plotselinge succes. Zo dicht hij de wereldwijde waardering voor zijn liedje dus niet toe aan zijn onnavolgbare gitaarspel of authentieke zang. Nee, zijn gitaarspel is ‘niet geweldig’ en zijn zang noemt hij ‘okay’. “Er is niets speciaals aan mij. Ik ben geen goede muzikant en ook niet een heel goed persoon. De laatste vijf jaren heb ik geworsteld met mijn mentale gezondheid. Ik dronk veel om mijn zorgen te vergeten”, zegt hij nederig. Hij dankt zijn succes aan de mensen die zich met hem identificeren, zegt hij zelf. En dat zijn er veel. Heel veel. Uit alle lagen van de Amerikaanse samenleving.
It’s not just a song for the right, it’s a song for all Americans.
Eric Spracklen
Ondanks alle aandacht blijft de inwoner van Farmville dus bescheiden en bijna ongemakkelijk dankbaar. Zijn inbox is geëxplodeerd. Iedereen wil iets van hem, maar hij laat daarentegen weten dat hij eigenlijk nooit deze mate van bekendheid wilde. Bovendien is hij niet van plan om zijn boerenleven zomaar op te geven en fulltime met muziek bezig te gaan. Zo wees hij een deal met een platenmaatschappij ter waarde van acht miljoen dollar resoluut af.
People in the music industry give me blank stares when I brush off 8 million dollar offers. I don’t want 6 tour buses, 15 tractor trailers and a jet. I don’t want to play stadium shows, I don’t want to be in the spotlight. I wrote the music I wrote because I was suffering with mental health and depression.
Oliver Anthony
Waar hij eerder zijn ziel verkocht voor ‘bullshit pay’, doen de in het verschiet liggende stapels dollarbiljetten hem nu niets. De authenticiteit spat ervan af en de hoop is dat dat zo blijft. Maar bij Anthony ben ik daar niet bang voor. Hij wil zijn stuk land omtoveren tot een boerderij waar hij uiteindelijk vee kan houden en dan af en toe ‘gewoon’ op een plaatselijk marktje spelen om uiteindelijk in contact te treden met zijn fans.
“Y’all are crazy. I don’t even have words. Everybody’s been asking me about shows. If you’re willing to come and listen to me. I am willing to stay and listen to you. I’m going to shake your hand, I want to hear your story. I’m going to play a lot of local venues and I’m going to take my time with things. I want to get to know all of you. This is not about me. This is about you.”
Over buigen en niet breken gesproken.
Take a big bow, mister Anthony.
Andere creatievelingen slaan ook aan op het succes van Anthony. Zo maakte John Widomakr deze remix en ook die komt binnen.
