Foto: Twitter FC Groningen

Het is de nacht van zaterdag op zondag. Rond half 1. Potverdikke, ik lig er gewoon wakker van en ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Arjen Robben is terug bij FC Groningen.

Ooit, vlak na de historische bekerwinst van de FC, heb ik een column geschreven over toenmalig trainer Erwin van de Looi. De kern van die column is de zeldzame lach van Erwin. De lach die niemand zag. Zelfs als de KNVB-beker omhoog gehouden wordt tijdens de huldiging op de drafbaan, is de lach van Van de Looi nauwelijks zichtbaar. Sinds die bekerwinst valt er echter ook weinig te lachen voor de Groninger supporters. Sobere seizoenen volgen met nog soberder voetbal en een oogverblindende groene kathedraal. De lege stoeltjes op televisie steken keer op keer in de groenwitte harten.

Het groenwitte hart dat overigens nooit zal stoppen met pompen en onverwoestbaar lijkt. In tijden van corona pompt het zelfs harder dan ooit tevoren. Zo kan men concluderen uit het succes van de ‘Laat ons weer eens juichen’-actie. Indrukwekkend om te zien hoe supporters de club erdoorheen trekken. Datzelfde groenwitte hart maakt op zaterdagmiddag 27 juni om 17:00 uur even een sprongetje. Zeg maar gerust een sprong. Het is van de leg. ‘Woar benn mien tabletten’, zullen veel Groningers hebben gedacht. Er is namelijk nieuws. Goed nieuws. Fantastisch nieuws. Onvoorstelbaar nieuws. Nieuws die de verdwenen Groninger lach weer op de gelaten tovert: ‘Ons Arjen’ is thoes.

Robben is een rasechte supporter van FC Groningen, juicht voor de club en als het even kan, pakt hij graag een wedstrijdje mee in het stadion. Sinds 2002 zijn we hem verloren. Uit het oog, maar nooit uit het groenwitte hart. Dat is ook de boodschap van de supporters: ‘Arjen, volg je hart’. In al die jaren doet hij dat. Furore maakt hij in het roodwit van PSV, het blauw van Chelsea, het wit van Real Madrid en het rood van Bayern München. Hij wint praktisch in zijn eentje de Champions League en schittert op diverse eindtoernooien in ‘Ons Oranje’. Desondanks zit er onder al die kleuren, onder al die shirts, een groenwit hart. Dat blijkt nu weer als de liefhebber besluit de wens van de supporters in te lossen.

‘Ons Arjen’ laat op die legendarische zaterdagmiddag via een video weten te werken aan een comeback als voetballer. Ja, en ho eem! Niet voor Bayern München hè. Nee, mooi veur onze FC: “Mijn droom is om uiteindelijk te spelen in het shirt van FC Groningen.” Achter de schermen traint hij hard aan zijn fitheid om vervolgens aankomend seizoen aan te sluiten bij de selectie van de Trots van het Noorden. Je wilt eraan denken, maar je kunt er alleen maar van dromen. Robben die in een uitverkochte groene kathedraal naar binnen kapt en hem in de verre kruising krult achter een nog onbekende Friese ballenvanger.

En ik denk en hoop tegelijkertijd dat Arjen de Groninger drive terug kan brengen in de selectie. De inzet waar FC Groningen al die jaren om bekend heeft gestaan. De nimmer op te geven mindset van mannen als Koeman, Huizingh en Drent. Het ten koste van alles willen winnen, oftewel de Groninger ‘nait soezen-mentaliteit’. Dat is namelijk waar wij Groningers weer naar smachten.

‘Proat is gain jenever’, maar in dit geval wonderdrank, want alleen al met de bekendmaking van deze fenomenale terugkeer zijn Groninger harten gesmolten. Die groenwitte harten die Arjen ooit heeft veroverd, zullen nu weer hunkeren naar de vliegensvlugge Bedumer hielen die de tegenstanders kansloos achterlaten. Die oogverblindende kathedraal is geschiedenis. Het gaat weer spoken in de ‘Groene Hel’. Het stadion zal weer tot de nok gevuld zijn.

Het maakt verder niet meer uit. Ook al raakt hij geen pepernoot, blesseert hij zichzelf bij het strikken van zijn veter of schiet hij voor open doel de bal richting Delfzijl. Het is hem allemaal al vergeven. Arjen kan in Groningen niet meer kapot. Dat kon-ie al niet, maar nu is hij voor altijd van diamant. De diamant van Groningen. Ons Arjen. Wat mooi.

Het is zondagochtend vroeg. Ik zit met een kop koffie aan de keukentafel en werk de notitie, die ik vannacht heb getikt, uit op mijn laptop. Ik kijk nog eens naar de kip in de tuin die zich in een ferme sprint van een hitsige haan probeert te ontdoen. Ik zit dromerig voor me uit te kijken en kan het maar niet geloven. Voor de zekerheid check ik nog even alle officiële kanalen. Is het echt zo? Ja, het is echt zo. Daar zullen de linksbacks van de Eredivisie, die vannacht met mij hebben wakker gelegen, van balen. Die woelen nog een keer, na de zoveelste nachtmerrie over ‘Ons Arjen’.

Foto: Laurie Shaull

Zwarte plaatjes zie ik als ik social media open. #BlackLivesMatter is trending topic op Twitter. Terecht. Of het echter veel doet, weet ik niet. Mijn hoop is in ieder geval dat George Floyd niet voor niets is gestorven en daarom moet ik het even doen. Ik kan het niet naast mij neerleggen. Ik moet hierop reageren. Het land waar ik meermaals tot groot genoegen te gast ben geweest, staat namelijk letterlijk en figuurlijk in de brand. Deze hele plundersituatie die zich momenteel in Amerika voltrekt, is achterlijk. Eén van de laatsten. Dat ben ik om te zeggen dat racisme niet bestaat. Overal in de wereld worden mensen nog altijd als ongelijkwaardig beschouwd door de kleur van hun huid, het geloof dat zij aanhangen of de seksuele geaardheid die hun voorkeur geniet. Dat is er en dat zal er ontegenzeglijk altijd zijn, maar wat er nu gaande is. Dat kunnen we toch alleen maar verafschuwen? Volgens mij is het iets wat ook Floyd niet heeft gewild.

Even terug naar die vijfentwintigste van mei. George Floyd blaast zijn laatste adem uit als het asfalt van een straat in Minneapolis in zijn gezicht wordt gedrukt. Hij overlijdt op 46-jarige leeftijd. Niet omdat zijn leven erop zit, hij al jarenlang aan een slopende ziekte lijdt of omdat hij zijn leven verliest in een tragisch ongeval. Nee. Floyd komt om het leven omdat politieagent Derek Chauvin acht minuten en zesenveertig seconden lang  zijn knie, en dus zijn volle gewicht, op de nek van de inwoner van Minneapolis plaatst. Floyd, vader van twee dochters, zou een pakje sigaretten hebben betaald met een vals briefje van twintig dollar. Door het gewicht van Chauvin, die met bepakking eenvoudig de honderd kilo passeert, stroomt er te weinig bloed naar Floyds hersenen. Na vijf minuten raakt hij buiten bewustzijn. Bijna vier minuten later heeft Chauvin nog steeds zijn knie in de nek van de bewusteloze Floyd, die daardoor overlijdt.

Een opgeleide agent zou toch moeten weten dat boeien, op de zij leggen en opstaan de handeling is? Dat je iemand kunt verstikken als diegene op hun borst op de grond ligt en je je volle lichaamsgewicht op iemands nek plaatst? Het is totaal onnodig en buiten alle proporties wat Chauvin daar aan het doen is. In het medische rapport zou staan dat de doodsoorzaak niet de knie van Chauvin is, maar het zwakke hart van Floyd. Daar gaan die paar haartjes die ik op mijn rug heb van overeind staan. Dat is klinkklare bullshit natuurlijk. Laat ik het eens in perspectief stellen: Ik breek bij iemand in en ik ben gewapend. De bewoner betrapt mij, maar schrikt dusdanig dat hij een hartstilstand krijgt en overlijdt. In bovenstaande theorie zou ik dus niets te maken hebben met de dood van deze man, want zijn hart bleek te zwak te zijn. Omgekeerde wereld, right? De enige waarheid die er is, is dat een achterlijke idioot Floyd met opzet heeft vermoord en daarom aangeklaagd zou moeten worden voor moord. End of story.

Dan de gebeurtenissen die zich na de dood van Floyd voltrekken. In diverse steden in de wereld wordt met harde hand protest gevoerd en dat is een goed democratische recht, maar waar zijn we toch mee bezig? Er heerst ook een coronavirus, maar daar lijkt men zich niets van aan te trekken. Er is een donkere man vermoord door een witte agent. I get it. Dat hoort niet, verafschuw ik en daar moet zeker op gereageerd worden, maar toch niet door winkels in de fik te steken, het levenswerk van onschuldigen te vernielen of door zaken te plunderen? Wat heeft dit met #justiceforgeorge te maken? NIETS! Zoals dat altijd gaat in een democratie, wordt iemand die zich misdraagt op het beklaagdenbankje gezet bij de rechter. Dat gebeurt nu ook. Alle betrokken agenten zijn ontslagen en Chauvin wordt aangeklaagd voor moord. En terecht! Zijn handelen is niet goed te praten, maar het kan toch niet zo zijn dat een hardwerkende ondernemer, die al jaren bijvoorbeeld een kledingzaak in Minneapolis runt, zijn winkel ineens in vlammen op ziet gaan? Puur en alleen omdat gajes dit geweld als reactie op de dood van Floyd tentoonspreidt. In heel Amerika worden winkels, restaurants en overheidsgebouwen naar hartenlust geplunderd. What the fuck?! Deze mensen geven geen fuck om George Floyd. Het enige waar ze iets om geven is een nieuwe flatscreen. In Los Angeles worden politieauto’s besprongen en elders worden vrachtwagenchauffeurs bedreigd en overvallen. De mensen die dat doen gaan geen geld inzamelen om een memorial te regelen voor Floyd. Zij geven alleen om zichzelf.

Een vriend van mij stuurde een filmpje van een winkelcentrum in de Bronx, New York. Dat is 2000 kilometer van Minneapolis. Het gros van deze winkels hebben houten platen voor de winkeletalages nadat ze met geweld zijn leeggeroofd. Daar kan ik met mijn hoofd dus gewoon niet bij. Hetzelfde geldt voor de demonstratie tegen racisme op de Dam afgelopen maandag. Wekenlang, wat zeg ik, maandenlang moeten we ten bate van de volksgezondheid zoveel mogelijk binnen blijven en afstand van elkaar houden. Er gebeurt iets en we duikelen met elkaar over de Dam. Mensen, denk na! Kijk naar Groningen en Den Haag. Zo kan het ook! Het lijkt wel alsof dit vreselijke voorval in Minneapolis niet alleen een zwarte foto’s op Instagram oplevert, maar dat het gezonde verstand van mensen ook op zwart gaat.

Hoe triest het ook is. Het resulteert in een situatie waarin iedereen verliest. Laat ik vooropstellen dat uitschot met een penning (nu gelukkig niet meer) de dood van Floyd op zijn geweten heeft en ik hoop van harte dat Chauvin op gepaste wijze wordt gestraft. Tuig hebben echter Floyds erfenis vermoord door niet de aandacht op het tragische lot van Floyd te vestigen en de discussie aan te wakkeren, maar door als losgeslagen dieren te gaan plunderen en onschuldige mensen hiervan het slachtoffer te laten zijn. Geweld woekert dit gedrag alleen maar aan. Daardoor wordt de dood van Floyd naar de achtergrond verdrongen en dat is bedroevend, zielig en onacceptabel. Hij zou de geschiedenis in moeten gaan als het laatste slachtoffer van racisme, maar door al het onbegrijpelijke gedrag van zoveel mensen sterft hij waarschijnlijk voor niets. Hij zal zich omdraaien in zijn graf. Wees er maar trots op.

George Floyd, moge hij alsjeblieft rusten in vrede..

#AllLivesMatter