Tom schrijft: ‘Déjá vu’

Als ik op mijn vrije maandagochtend nog een beetje aan het dommelen ben, ontvang ik twee meldingen op mijn telefoon. Het zijn meldingen van de NOS en het RTL Nieuws. ‘Schietpartij in Utrecht, politie houdt rekening met terroristisch motief’, melden beide nieuwsapps. Het blijkt even later, als ik net aan mijn broodje gebakken smac met mayo ben begonnen, dat de zevenendertigjarige Gökman Tanis een schietpartij is gestart in een tram in de Domstad. Op het moment van schrijven mag ik het nog geen terroristische daad noemen, maar wel is bekend dat Tanis drie doden en negen gewonden op zijn geweten heeft.


Ik besef me dat ik een déjà vu heb. Soms is dat leuk of bijzonder, maar in dit geval niet. Afgelopen vrijdag lees ik namelijk, met het slaapzand nog in mijn ogen, ook twee meldingen op mijn telefoon. Het zijn tevens meldingen van de NOS en het RTL Nieuws. Het blijkt dat er een terroristische aanslag is gepleegd in Christchurch, Nieuw-Zeeland. Ik wrijf het slaapzand uit mijn ogen en lees dat er weer eens een krankzinnige psychopaat zijn woorden in daden heeft uitgedrukt. In en om een Moskee in Christchurch, richt de extreemrechtse Brenton Tarrant een bloedbad aan en weet daarmee maar liefst vijftig biddende moslims te doden.


Ik vind het bizar dat mensen, ongeacht welke afkomst dan wel overtuiging iemand heeft, denken iets op te lossen door anderen af te slachten. Wanneer gaat men zich eens realiseren dat met fanatisme en extremisme niets wordt bereikt? Vaak belanden mensen met een sterke overtuiging op een andere planeet. Dit fenomeen heeft al een hoop levens gekost de afgelopen jaren. Ze leven niet meer in het nu en vinden dat de bubbel waarin zij zich bevinden niet geschikt is voor andersdenkenden. Hallo? Keer eens terug op aarde joh! Geweld gebruiken is kansloos. Bemoei je met je eigen zaken, laat mensen met een andere visie in hun waarde of ga eens de dialoog met ze aan. Alleen dan kunnen we dit nutteloze geweld stoppen en kan ik mijn broodje gebakken smac opeten voordat het afgekoeld is.

/door

Tom schrijft: ‘Ingetogen, tenger mannetje’

Er was ooit eens een ingetogen, tenger mannetje behoorlijk op leeftijd. Hij had de beide wereldoorlogen meegemaakt en dat had enorme littekens bij hem achtergelaten. Toch wist hij door helder en strategisch nadenken beide oorlogen uit handen van de Duitsers te blijven. Hij woonde samen met zijn vrouw in een boerderij op het vlakke, Groningse platteland. Tijdens de oorlogen bivakkeerden ze in een schuilkelder die hij, middenin het land dat hij beheerde, had gefabriceerd.

Hij was een trotse jood en droeg voor én na de oorlog zijn gele Jodenster zonder blikken of blozen op zijn lange, groene gewaad. De man in kwestie ging na de oorlog werken in laboratoria en kwam met de meest gevaarlijke stoffen in aanraking. Op een dag creëerde hij een formule. Niet zomaar een formule. Nee, dit was een formule dat ervoor zou zorgen dat het mannetje tot op de dag van vandaag wordt geliefd. De man overleed op 19 april 1973. Op zijn sterfbed overhandigde hij de formule aan één van zijn zonen.

De desbetreffende zoon was een fanatiek voetballer en kwam via vele omzwervingen bij het Amsterdamse Ajax terecht. Na een korte carrière, die door een slopende blessure ten einde kwam, ging hij aan het werk als fysiotherapeut bij Ajax. Toen hij in 2013 ging verhuizen stuitte de masseur ineens weer op die formule die hij toentertijd van zijn oude heer had gekregen. Hij was na al die jaren toch wel erg benieuwd en liet het onderzoeken.

Het bleek de formule voor de fluwelen traptechniek van Lasse Schøne te zijn. Maandenlang masseerde hij de formule in de benen van de Deen en op 5 maart 2019 was het dan eindelijk zover. Lasse Schøne schoot Ajax met een loepzuivere vrije trap naar de kwartfinale van de Champions League. En toen waren mijn gedachten nog heel even bij het ingetogen, tengere mannetje.

/door

Tom schrijft: ‘Een gure maandagmiddag en de velden van Queen’s Grass’

Het is maandag rond het middaguur, als ik in de bus van Groningen naar Emmen zit. Ik tuur, ietwat duf nog van het carnavalsweekend, over de strakke velden van Queens Grass de verte in. Het is een typische maandag. Guur zoals alleen een maandag kan zijn. Het regent en de bus is ietwat beslagen. Dat vind ik meestal een beetje irritant of smerig, maar vandaag maakt het me allemaal niet zoveel uit.

Ik ben begonnen aan de reis van vandaag, die me zal leiden naar onze hoofdstad. Ik ben niet, zoals wel vaker in mijn column voorbij is gekomen, onderweg naar die vliegende schotel waar geen gras wil groeien. Dat waren in 2009 de legendarische woorden van de even legendarische NOS-verslaggever Gerri Eickhof over de Johan Cruijff Arena.

Nee, ik ben onderweg naar AFAS Live. De voormalig Heineken Music Hall is vandaag het decor van het Country2Country Music Festival. Tijdens dit muziekspektakel, dat normaal alleen in Londen plaatsvindt, zullen vandaag een aantal wereldsterren het podium gaan betreden en dat kan ik als diehard countryfan natuurlijk niet missen. Bij zijn is immers meemaken.

Als ik met mijn vinger een smiley in de condens heb gezet, shuffelt Spotify me naar een liedje van Keith Urban. ‘Blue ain’t your color’ danst door mijn trommelvliezen. Een heerlijke plaat en de strakke velden van Queens Grass hebben plaatsgemaakt voor de binnenkant van mijn ogen.

Ik dwaal alvast af naar het concert waar ik straks getuige van ga zijn. Een concert waar diezelfde Keith Urban ook op zal gaan treden. Ik probeer me al een voorstelling te maken, maar zoals bij ieder countryconcert zal het al mijn verwachtingen waarschijnlijk weer gaan overtreffen.

Ik kan het nog niet eens beseffen dat deze legende nu in Nederland is en voor nu moet ik het nog maar even met Spotify doen. Over een aantal uurtjes zal ik ‘Blue ain’t your color’ echter live met Keith meezingen en ik kan maar moeilijk wachten tot het moment dat het magnifieke gitaarspel van deze sympathieke Australiër live door mijn trommelvliezen danst.

Op dat moment zal ik nog even denken aan de velden van Queens Grass en die smerige condens in de bus. Waar een gure, regenachtige maandagmiddag wel niet goed voor kan zijn.

/door