Berichten

Parijs, 07-01-2015. Een Franse cartoonist bijt nog eens op de achterkant van zijn potlood wanneer hij de laatste hand legt aan een cartoon. Hij krabt aan zijn kruin en werpt een blik op de klok. Het is half elf. Hij werkt aan een cartoon die de volgende dag in de ‘Charlie Hebdo’ zal staan. Een grappige schets of juist een ontroerend samenspel. Misschien wel een cartoon die de tekentovenaar al lang in zijn hoofd had zitten of een tekening die hij zojuist had verzonnen. Als de Fransman anderhalf uur in de toekomst had mogen kijken. Had hij zichzelf dan getekend? Omringd door een plas bloed, doorzeefd met kogels en liggend op het kliklaminaat waar zijn bureaustoel nu probleemloos overheen rijdt? Het zou een tekening zijn waarvan niemand weet hoe hij eruit zou hebben gezien. Een tekening die niemand überhaupt wil zien.

Al Qaida eist het op. Een sekte fundamentalistische moslims. Vergelijkbaar met de Islamitische Staat. Beide groeperingen streven naar een kalifaat waarin de moslimgemeenschap kan leven volgens de Koran, zonder bloot te worden gesteld aan zogeheten ‘onzuivere’ invloeden. Met barbaarse ideeën en onmenselijke daden tot gevolg. De journaals staan er iedere dag ‘bomvol’ mee. Idealistisch als Hitler. Meedogenloos als Mussolini. Het is een tijdmachine waarin Henk en Ingrid, Maximilian und Katarina en Jean et Marie zitten. Een achtbaan waarvan niemand weet wanneer het eindigt. Of het eindigt. De wereld wordt gebrainwasht met onthoofdingsfilmpjes. Men mag niet meer denken wat men denkt. Men mag niet meer vinden wat men vindt. Men mag niet meer zeggen wat men zegt. Het zwijgen wordt door geweld opgelegd. Grof geweld. Gebruikt door koelbloedige, radicale moslims met bivakmutsen en Kalasjnikovs.

Wij: journalisten, columnisten, cartoonisten, cabaretiers enzovoort. Laat ik het hebben over ‘de sprekende gilde’. Ik spreek in de wij-vorm. Wij brengen nieuws. Wij zijn nieuwsgierig. Wij presenteren. Wij tekenen. Wij maken mensen aan het lachen. Wij ontroeren. Wij leven mee. Wij steken. Wij steken? Ja, wij steken. Niet met messen of machetes, maar met een afgekauwd potlood. Wij steken de draak. Met jou, met jouw geloof, met een geile Douwe Bob en met een coke-snuivende presentator. Wij doen dat, want wij leven in Europa. Er is een wet in datzelfde Europa. Een wet met de naam: vrijheid van meningsuiting. En als jij het daar niet mee eens bent als Kim Jong-un of Vladimir Poetin, als coronawappie of gevaccineerde medemens of als lid van de Islamitische Staat of Al Qaida. Geweld is niet de oplossing. Geweld is nooit de oplossing. Steken mag, zolang het met de draak is.